Historia parafii

Z dala od zgiełku głównych dróg, od Wiśniowej oddalona o 3 km, leży wioska Pstrągówka. Piękny, pagórkowaty teren i cisza sprzyjają wewnętrznemu skupieniu i modlitwie. Wiejski kościółek otoczony jest wysokimi drzewami, na których można wypatrzyć wiewiórki. Są to tereny rolnicze, ale gospodarstwa są niewielkie, a ludziom żyje się ciężko, chociaż jest tu telefon, gaz itp. Teren mocno dotknięty jest bezrobociem. Ludzie są tradycyjnie pobożni i przywiązani do Kościoła. 
Parafia w Pstrągówce liczy obecnie niespełna 700 wiernych ( i wciąż ma tendencję malejącą) z Pstrągówki i małej części wsi Cieszyna. Coraz więcej domów stoi pustych. Z parafii pochodzi dwóch obecnie żyjących kapłanów i jedna siostra zakonna, a w seminarium duchownym kształci się jeden kleryk.     

      Parafia Pstrągówka powstała z podziału parafii Frysztak. Ze względu na dużą odległość od kościoła we Frysztaku już przed II wojną światową istniały plany budowy kościoła filialnego w Pstrągówce. Wojna uniemożliwiła realizację tych planów. W 1946 r. zbudowano obecnie istniejący kościół jako tymczasową kaplicę dojazdową parafii Frysztak. Kościół został zbudowany z poniemieckich baraków wojskowych pozostawionych przez okupanta w Stępinie. Działkę pod budowę ofiarowali małżonkowie Jan i Stanisława Wąsiowie z Pstrągówki. Budową kierował ks. Wojciech Blajer, proboszcz z Frysztaka. On też ofiarował do powstającego kościoła obraz Matki Bożej Królowej, pochodzący z dawnego kościoła parafialnego we Frysztaku. Poświęcenie kościoła w Pstrągówce miało miejsce 11.08.1946 r. W 1957 r. z inicjatywy ks. Władysława Wardęgi, ówczesnego proboszcza we Frysztaku, przystąpiono w Pstrągówce do budowy mieszkania dla kapłana.

      W dalszej kolejności planowano budowę nowego kościoła w miejsce istniejącej, tymczasowej kaplicy. W 1959 r. Biskup Przemyski erygował parafię w Pstrągówce. Ks. Bronisław Kraus, gorliwy duszpasterz, zapisał się trwale w pamięci wiernych jako pierwszy proboszcz Pstrągówki. Włożył on wiele wysiłku w upiększenie istniejącej prowizorycznej kaplicy tak, by mogła godnie spełniać funkcję kościoła parafialnego. W 1983 r. wnętrze kościoła pokryto boazerią z drzewa modrzewiowego oraz sporządzono nowe ławki. W 1986 r. – już za następnego proboszcza – kościół został oszalowany na zewnątrz. W 1966 r. na wieży kościoła umieszczono spiżowy dzwon o wadze 220 kg ufundowany przez parafian i rodaków z USA. Dzwon ten nosi Imię: Maryja, Królowa Polski i upamiętnia Millenium Chrztu Polski.”

      Patrząc na ilość Róż Żywego Różańca (12 żeńskich, 2 męskie i młodzieżowe, których ilość jest ruchoma), można powiedzieć, że jest to parafia maryjna. Wśród nabożeństw dużą frekwencją cieszą się, oprócz nabożeństw okresowych . majowych i październikowych, nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy odprawiane w każdą środę i nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego w trzecie piątki miesiąca. 19. dnia każdego miesiąca odprawiana jest nowenna do patronów diecezji.
Sprawnie działa Rada Parafialna. Ludzie są ofiarni i zatroskani o Kościół. Sami kolejno sprzątają świątynię, stroją kwiatami i sprzątają otoczenie. Pamiętają o zmarłych . przyjął się zwyczaj, że kolejno, dbają o cmentarz . przez rok pracuje jedna dziesiątka wyznaczonych osób.
Nie ma także kościelnego, a obowiązki posługi przy kościele przejęli ministranci, wyjątkowo aktywni w tej parafii. Ministranci, lektorzy, schola . słowem młodzież chętnie gromadzi się przy ołtarzu. Zapewne lubi też wyjazdy wycieczkowe z ks. Proboszczem, który te eskapady fotografuje, a później robi humorystyczne gazetki. Obowiązek strojenia kościoła na większe uroczystości (w tym święta) także przejęła młodzież. Aktywnie działa Koło Misyjne Dzieci.